مرز ساعت کار و ساعت مرگ - مجله وبلاگ فروش

به گزارش جهانی اقتصاد به نقل از CNBC، یافته های یک تحقیق مشترک بین سازمان جهانی بهداشت (WHO) و سازمان بین المللی کار (ILO)، نشان می دهد ساعات کاری طولانی باعث مرگ سالانه صد ها هزار نفر در سراسر جهان می گردد. WHO و ILO که دو سازمان جهانی مرتبط با بهداشت عمومی و اشتغال هستند، ارزیابی نموده اند در سال 2016 تعداد مرگ ومیر ناشی از سکته و بیماری ایسکمی قلبی 745 هزار نفر بوده که 29 درصد افزایش را از سال 2000 نشان می دهد.

این تحقیق که در نشریه Environment International منتشر شده، اولین تحلیل جهانی در خصوص از بین رفتن سلامتی به دلیل ساعات کاری طولانی بوده است. WHO و ILO ارزیابی نموده اند که 394 هزار نفر به دلیل سکته و 347 هزار نفر به دلیل بیماری قلبی در سال 2016 و در نتیجه حداقل 55 ساعت در هفته کار کردن، جان خود را از دست داده اند. بین سال های 2000 تا 2016، تعداد مرگ ومیر ناشی از حمله قبلی در نتیجه ساعات کاری طولانی 42 درصد و تعداد مرگ ومیر ناشی از سکته 19 درصد افزایش یافته است.

این تحقیق نتیجه گیری می نماید که 55 ساعت کار در هفته یا بیشتر از آن در مقایسه با 35 تا 40 ساعت کار در هفته، ریسک سکته را 35 درصد و ریسک مرگ ناشی از بیماری ایسکمی قلبی را 17 درصد افزایش می دهد. در سال 2016 طبق ارزیابی WHO و ILO، 488 میلیون نفر در سراسر جهان در معرض ساعات کاری طولانی بیشتر از 55 ساعت در هفته بوده اند.

بیماری های مرتبط با کار زیاد به ویژه در مردان (72 درصد مرگ ومیرها)، افراد ساکن در غرب اقیانوس آرام و مناطق جنوب شرق آسیا (که در لیست WHO شامل کشور های چین، کره جنوبی، استرالیا، ژاپن و چند کشور دیگر می گردد) و کارکنان میانسال یا بالاتر، بیشتر است.

WHO اضافه می نماید که بیشتر مرگ ومیر های ثبت شده، در میان افرادی بوده که بین 60 تا 79 سال سن دارند و بین سنین 45 و 74 سال، بیش از 55 ساعت در هفته کار می نمایند. این مرگ ومیر ها اغلب در سال های بعدتر و گاهی یکی، دو دهه بعد از زمانی که فرد ساعات طولانی کار می نموده، اتفاق می افتند.

تحقیق مشترک WHO و ILO، شامل آنالیز 37 مطالعه در خصوص بیماری های ایسکمی قلبی و 22 مطالعه در خصوص سکته و نیز داده هایی از بیش از 2300 نظرسنجی است که بین سال های 1970 تا 2018 در 154 کشور جمع آوری شده است.

فرایندی نگران نماینده

چند هفته پیش پستی در شبکه اجتماعی لینکداین که جاناتان فراستیک 45 ساله آن را به اشتراک گذاشته بود، سروصدای زیادی به پا کرد و زنگ هشداری را در خصوص ساعات کاری طولانی به صدا درآورد.

فراستیک که مدیر برنامه نویسی بانک HSBC است، یک بعدازظهر یکشنبه برای هفته کاری پیش رو آماده می شد که ناگهان در قفسه سینه خود احساس فشار کرد، گلو و فک و بازویش دچار درد و گرفتگی شد و به سختی می توانست نفس بکشد. او می گوید: به اتاق رفتم و دراز کشیدم و توانستم همسرم را آگاه کنم تا با اورژانس تماس بگیرد.

وقتی آقای فراستیک حمله قلبی را رد کرد، تصمیم گرفت رویکردش را نسبت به کار تغییر دهد. او می گوید: دیگر همه روزم را در برنامه زوم نمی گذرانم.

پست او در لینکداین، توجه صد ها نفر دیگر را که تجربیات مشابهی در خصوص کار زیاد و اثر آن بر سلامتی خود به اشتراک گذاشتند، جلب کرد. آقای فراستیک، کارفرمای خود را مقصر ساعات کاری طولانی که درگیرش نموده بود نمی داند، اما یکی کاربران گفته بود شرکت ها همچنان بیشتر از ظرفیت از کارکنان خود کار می کشند، بدون اینکه به رفاه شخصی آن ها فکر نمایند.

با اینکه تحقیق WHO دوران کرونا را پوشش نداده، اما یافته های آن زمانی در دسترس قرار گرفته که تعداد افرادی که ساعات طولانی کار می نمایند بیشتر شده و مقامات سازمان جهانی بهداشت می گویند افزایش دورکاری و رکود مالی می تواند ریسک همراه با ساعات کاری طولانی را افزایش دهد. این فرایند می تواند افراد بیشتری را در معرض بیماری و مرگ زودرس مرتبط با شرایط کار قرار دهد. فرانک پگا، مسوول فنی WHO می گوید: به شواهدی دست یافته ایم که نشان می دهد وقتی کشور ها وارد قرنطینه سراسری می شوند، تعداد ساعات کاری تا حدود 10 درصد افزایش می یابد.

WHO هشدار داده که بحران کرونا، پیشرفت هایی را که می توانند حرکت به سوی افزایش ساعات کاری را تقویت نمایند، سرعت بخشیده است. دکتر تدروس ادهانوم، دبیر کل WHO می گوید پاندمی کرونا شیوه کار بسیاری از افراد را به شکل چشمگیری تغییر داده است. او اضافه می نماید: دورکاری در بسیاری از صنایع به یک امر عادی تبدیل شده و مرز های بین خانه و محل کار از بین رفته است. به علاوه، بسیاری از کسب وکار ها مجبور شده اند فعالیت های خود را محدود یا تعطیل نمایند تا در هزینه ها صرفه جویی گردد و آن هایی که هنوز در لیست حقوق هستند، مجبورند ساعات طولانی تری کار نمایند. هیچ شغلی ارزش قرار دریافت در معرض ریسک سکته یا بیماری قلبی را ندارد. دولت ها، کارفرما ها و کارکنان باید همکاری نزدیک تری داشته باشند تا بر سر محدودیت ها به توافق برسند و از سلامت نیروی کار محافظت نمایند.

WHO توصیه نموده که دولت ها قوانین، مقررات و سیاست هایی را معرفی، اجرا و تاکید نمایند که کار الزام آور را ممنوع می نماید و محدودیت های هر چه بیشتر بر ساعات کاری را تضمین می نماید. همچنین پیشنهاد WHO این است که کارکنان میزان ساعات کاری خود را به اشتراک بگذارند تا معین گردد ساعات کاری آن ها از 55 ساعت در هفته تجاوز نمی نماید.