مار پیتون غول پیکر در آمریکا وحشت به پا کرد، عکس - مجله وبلاگ فروش

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران ، چندین سال پیش، دانشمندان کشف کردند که تعداد قابل توجهی از مارهای پیتون غول پیکری که در پارک ملی اورگلیدز فلوریدا،پرسه می زنند مارهای هیبریدی هستند که در نتیجه فراوری مثل بین دو گونه مختلف پیتون های برمه ای Python bivittatus و پیتون های هندی P. molurus ایجاد شده اند. اکنون این موضوع که به نظر می رسد مارهای هیبریدی حتی بهتر از گونه های والدین جداگانه خود با این محیط تازه سازگار شده اند، قابل توجه است.

همانطور که از نام آنها پیداست، پیتون های برمه ای و پیتون های هندی بومی جنگل های استوایی آسیا هستند، نه تالاب های فلوریدا. اعتقاد بر این است که این گونه در دهه 1970، به احتمال زیاد به وسیله تجارت حبوانات خانگی به این استان منتقل شد. در آگوست 1992 هنگامی که طوفان اندرو یک مرکز پرورش مار را در نزدیکی اورگلیدز خراب کرد و تعداد نامعلومی از مارهای پیتون را در طبیعت رها کرد، این اتفاق باعث افزایش جمعیت این جانور شد.

محیط باتلاقی تازه به خوبی با پیتون ها سازگار بود، حتی می توان گفت این سازگاری کمی بیش از حد بود. پیتون های بزرگ به سرعت جمعیتی برای فراوریمثل ایجاد کردند و به وسیله اشتهای زیاد و مهارت های شکارچی بودن خود، از گونه های بومی پیشی گرفتند.

از زمانی که جمعیت پیتون چند دهه پیش با انفجار روبه رو شد، تعدادی از گونه های پستاندار کوچک مانند خرگوش مردابی، خرگوش دم پنبه ای و روباه تقریباً از اورگلیدز ناپدید شده اند. مطالعه ای در سال 2012 نشان داد که جمعیت راکون های اورگلیدز 99.3 درصد، جمعیت اپوسوم 98.9 درصد و جمعیت بابکت ها 87.5 درصد کاهش یافته است و این کاهش ها فقط از سال 1997 شروع شده است. کوشش ها برای فرونشاندن تهاجم مارها به ندرت پیشرفت داشته است، اما دانشمندان همچنان مشتاق هستند که جمعیت این گونه را برای یاری به یافتن راهکار آنالیز نمایند.

در سال 2018، محققان سازمان زمین شناسی ایالات متحده تجزیه و تحلیل ژنتیکی حدود 400 مار پیتون برمه ای را که در منطقه وسیعی از فلوریدا جنوبی صید شده بودند، انجام دادند. طی این مطالعه حداقل 13 مار که ترکیب ژنتیکی از پیتون های برمه ای و پیتون های هندی بودند، پیدا شدند که نشان می داد در حال فراوریمثل به روش هیبریداسیون هستند.

به گفته پژوهشگر ژنتیک USGS و نویسنده اصلی این مطالعه، مارها در فلوریدا جنوبی از نظر فیزیکی به عنوان مار پیتون برمه ای قابل شناسایی هستند، اما از نظر ژنتیکی، به نظر می رسد داستان متفاوت و پیچیده تری داشته باشند.

اغلب هنگامی که دو گونه مشابه با هم تلاقی می نمایند، بچه ها آنها در معرض آسیب قرار می گیرند. آنها ممکن است نابارور باشند یا با چالش های دیگری روبرو شوند که آنها را با محیط کمتر سازگار می نماید. با این حال، گاهی اوقات، این ترکیب می تواند نتیجه متفاوتی داشته باشد و گونه ای ایجاد کند که می تواند از همتایان غیر هیبریدی خود بهتر عمل کند. این درست همان چیزی است که به عنوان هتروزیس یا قدرت هیبریدی شناخته می گردد.

تلاقی گونه ها می تواند به قدرت هیبریدی منجر گردد، یعنی برترین صفات دو گونه به بچه ها آنها منتقل گردد. قدرت هیبریدی به طور بالقوه می تواند منجر به توانایی بهتر برای سازگاری با عوامل استرس زا و تغییرات محیطی گردد. این پژوهشگر ژنتیک شرح داد که در یک جمعیت مهاجم مانند پیتون های برمه ای در فلوریدا جنوبی، این موضوع می تواند منجر به توزیع گسترده تر یا سریع تر این گونه گردد.

پیشرفت در نمونه برداری ژنتیکی به تنهایی مشکل را حل نمی نماید، اما روش تازهی برای درک بهتر این تهدید در اختیار دانشمندان قرار می دهد. با این حال، نبرد با پیتون های مهاجم همچنان ادامه دارد. یکی از دلایلی که کنترل مارهای پیتون را مشکل نموده است، این است که مارها به خوبی با محیط استتار شده اند؛ در این مورد بوم شناس تحقیقاتی USGS و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید توانایی آن ها برای شناسایی مارهای پیتون برمه ای در اورگلیدز به علت استتار مؤثر و رفتار مخفیانه این گونه هیبریدی محدود شده است.

• خرس های غول پیکر عجیب در منطقه ها شمالی دیده شدند/ عکس

• میزان عجیب مارمولک ها 80 میلیون سال پیش/ عکس

با استفاده از ابزارها و تکنیک های ژنتیکی و ادامه نظارت بر الگوهای حرکتی آنها، محققان توانستند درک بهتری از ترجیحات زیستگاهی و طرز استفاده آن ها از منابع به دست آورند. اطلاعات تازه در این مطالعه به دانشمندان و مدیران حیات وحش یاری می نماید تا ظرفیت این شکارچیان مهاجم را برای سازگاری با محیط های تازه بهتر درک نمایند.

منبع: iflscience

58323