آرتریت روماتوئید: علائم، تشخیص و درمان این بیماری مفصلی - مجله وبلاگ فروش

آرتریت روماتوئید: بیماری التهابی مفصل

آرتریت، به معنای التهاب مفصل است. یکی از رایج‌ترین انواع آرتریت، آرتریت روماتوئید است. در 80 درصد موارد، آرتریت روماتوئید در افرادی با سنین 25 تا 50 سال رخ می‌دهد و در زنان سه برابر شیوع بیشتری نسبت به مردان دارد. در این بیماری، به دلیل پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن، بخش‌هایی از مفصل تخریب می‌شود. آرتریت روماتوئید ممکن است به عنوان یک بیماری ژنتیکی و ارثی هم شناخته شود. این بیماری به طور معمول در طول زمان پیشرفت کرده و می‌تواند باعث ناتوانی فرد مبتلا شود. آرتریت روماتوئید اغلب در افراد بالای 40 سال دیده می‌شود، اما نوع خاصی از آرتریت در بچه‌ها هم وجود دارد. سفتی صبحگاهی، تورم مفاصل و درد مفصلی از علایم شایع آرتریت روماتوئید هستند. مفاصلی که بیشترین تأثیر را می‌بینند، شامل مفصل زانو، مچ و مفاصل کوچک انگشتان هستند.

تشخیص و درمان آرتریت روماتوئید

افزون بر ایجاد درد و ناتوانی، ابتلای طولانی‌مدت به آرتریت روماتوئید می‌تواند شکل و شمایل مفاصل را تغییر داده و به عملکرد آنها آسیب برساند. برای تشخیص بیماری، آزمایش خون و رادیوگرافی مفاصل انجام می‌شود. درمان آرتریت روماتوئید معمولاً به مدت طولانی است و از داروهای مختلفی برای کنترل پاسخ سیستم ایمنی و التهاب استفاده می‌شود. داروهای مورد استفاده اغلب شامل آسپرین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، پیروکسیکام، بروفن و ناپروکسن هستند. در بعضی موارد، داروهای کورتیکوستروئیدی مانند پردهمولون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما باید با احتیاط مصرف شوند به دلیل عوارض جانبی احتمالی. به طور کلی، آرتریت روماتوئید الگوی خاصی از پیشروی و عود بودن دارد. فیزیوتراپی، تمرینات کششی عضلانی، کاهش فشار محیطی روی مفاصل و حتی کاهش وزن، نقش مهمی در درمان آرتریت روماتوئید دارند. در برخی موارد، مفصل به حدی تخریب می‌شود که نیاز به جراحی و تعویض آن با مفصل مصنوعی پیدا می‌کند.